Dolfijnenfeiten: Speels & Uniek

Een aantal van onze gelukkige duikers hebben onlangs onder water dolfijnen gezien op Jackfish Alley en op Shark Reef & Yolanda, dus we dachten dat we jullie een paar feiten over dolfijnen zouden kunnen geven.

Dolfijnen zijn vleeseters

Dolfijnen werken als een team om hun voedsel te vangen, ze omsingelen hun prooi en blijven cirkelen tot de prooi in een strakke bal wordt gedwongen, zodat ze de vis die niet kan ontsnappen gemakkelijk kunnen vangen.

Ze worden vaak gezien terwijl ze sponzen gebruiken om naar voedsel te zoeken, waarbij ze de spons in hun snuit houden en gebruiken om hun gevoelige neus te beschermen terwijl ze op de zeebodem naar prooi zoeken. Ze hebben ook andere groepsjachtstrategieën zoals het omhoog schoppen van veel modder of zand op de bodem van het water om zich voor de vissen te camoufleren en een soort net te maken.

Ze hebben een uitstekend gezichtsvermogen, maar jagen vaak in troebele of schemerige gebieden, dus gebruiken ze echolocatie om te navigeren en het voedsel te vinden, waarbij ze een reeks klikgeluiden maken en wachten tot de echo terugkomt. Deze klikgeluiden kunnen de grootte, vorm, afstand en zelfs de richting van een object aangeven.

Hoewel ze tanden hebben, gebruiken de meeste ze niet om hun voedsel te kauwen, maar slikken ze het in zijn geheel door, met de kop naar voren, zodat de schubben op het voedsel hun keel niet irriteren. Ze gebruiken hun tanden om zich te verdedigen en om voorwerpen vast te pakken. Ze hebben eigenlijk twee magen: één om voedsel in op te slaan en één om te verteren.

 Altijd één oog open houden !!!

Wij mensen gaan in een onbewuste slaap - we zijn in staat om dit te doen omdat we een reflex hebben die ervoor zorgt dat we automatisch continu blijven ademen, terwijl een dolfijn deze reflex niet heeft en altijd bij bewustzijn moet blijven.  Dus om te kunnen ademen slapen dolfijnen en walvissen op een ongebruikelijke manier, genaamd "unihemispheric slow-wave sleep", wat in feite betekent dat ze slapen met slechts de helft van hun hersenen. Als een dolfijn gaat slapen, sluit hij één kant van zijn hersenen af en sluit hij het andere oog. Als ze in een bewusteloze slaap zouden vallen, zouden ze stikken.

Over een periode van 24 uur krijgt elke kant van de hersenen van een dolfijn ongeveer 4 uur slaap. Ze kunnen langzaam blijven zwemmen terwijl ze slapen. Door deze vorm van slapen kan de helft van de hersenen de ademhaling controleren en op gevaar letten, terwijl de spierbewegingen doorgaan om de lichaamswarmte op peil te houden.

Cirkel van leven

De ringen in de tand van een dolfijn kunnen worden gebruikt om hun leeftijd te bepalen; elke groeiring is een levensjaar.

De levensverwachting van dolfijnen varieert, maar de gewone tuimelaar kan maar liefst 20 tot 50 jaar oud worden!

Orka's zijn eigenlijk grote dolfijnen!

De naam orka komt van oude zeelieden die orka's zagen jagen en azen op andere walvissoorten. Ze noemden ze "asesina ballenas", wat vertaald "walvisdoder" betekent. Uiteindelijk werden de namen omgedraaid en werd de term orka geboren.

Orka's zijn de grootste leden van de dolfijnenfamilie

Dolfijnen hebben soms haar

Dolfijnen hebben een paar schaarse haarfollikels, maar alle haren die aanwezig zijn, vallen voor of snel na de geboorte uit. Ze hebben ook geen zweetklieren om af te koelen, maar tijdens langdurige inspanning of in warm water kan een dolfijn behoefte hebben om overtollige warmte af te voeren. Hun bloedsomloop neemt toe naar de bloedvaten nabij het oppervlak van de flippers, staartvinnen en rugvin en neemt af naar de bloedvaten die bloed naar de kern van het lichaam circuleren. Overtollige warmte wordt naar buiten afgevoerd

Diep duiken

De meeste dolfijnen kunnen 8 tot 10 minuten onder water blijven tot een diepte van 3-46 m, maar de diepst geregistreerde duik was tot 492 m. Ze ademen door een blaasgat dat wordt afgedekt door een gespierde flap als ze onder water gaan. Hierdoor komt er geen water in hun longen.

Dolfijnen gebruiken ook een selectieve bloedsomloop wanneer ze duiken. De bloedtoevoer naar hun huid, spijsverteringsstelsel en ledematen vertraagt of stopt wanneer ze onder water gaan. Hun hart, hersenen en staart kunnen nog wel functioneren.

De huid van dolfijnen is bijzonder kwetsbaar voor milieu-elementen

De huid van dolfijnen is heel uniek: ze is zacht en glad en voelt aan als een glibberige riviersteen. Deze zachtheid komt door hoe snel de huidcellen aan het oppervlak van de dolfijn kunnen regenereren. Ze werpen hun huid voortdurend af en kunnen deze in slechts twee uur regenereren.

Omdat de huidcellen van dolfijnen zo actief zijn, reageren ze ook veel op vervuilende stoffen. Er zijn aanwijzingen dat tuimelaars worden blootgesteld aan chemische stoffen uit consumentenproducten. Van deze chemicaliën is bekend dat ze kanker veroorzaken bij mensen.

Als je om dolfijnen geeft, moet je zoveel mogelijk stappen ondernemen om je plasticgebruik te verminderen en te voorkomen dat je schadelijke chemicaliën in het milieu brengt. Deze magische wezens zijn niet in staat om hun eigen leefgebied te beschermen en het is aan ons als mensen om ons te realiseren wat we met hun omgeving doen voordat ze uitsterven.

Sociale vaardigheden

Dolfijnen staan bekend als speels en nieuwsgierig en worden vaak gezien terwijl ze op de golven rijden of spelen op de boeg van een boot. Ze zijn ook behulpzaam voor elkaar. Als een dolfijn gewond is, werken ze samen om hem naar de oppervlakte te brengen om te ademen.

Tot nu toe weten wetenschappers niet zeker of dolfijnen rouwen om hun doden, maar deze complexe emotie is waarschijnlijk van hen en er zijn al veel dolfijnen gezien die tekenen vertoonden dat dit waar zou kunnen zijn - sommige van onze eigen gidsen kwamen zelfs een dolfijn tegen die eruitzag alsof hij zorgvuldig in een spleet in de muur van Shark Observatory was geplaatst.

Elke dolfijn heeft een eigen fluitje zodat anderen hem kunnen herkennen

Elke dolfijn heeft een eigen fluitje dat zijn aanwezigheid aan andere dolfijnen kenbaar maakt, net zoals wij namen hebben om te herkennen met wie we praten. Sommige studies hebben gesuggereerd dat ze een unieke vorm van taal hebben en in staat zijn tot complexe communicatie met elkaar.